Apeldoorn? Da’s een kolére end…

 25,00

Arnold Zweers heeft 47 jaar als journalist voor dagbladen gewerkt: Het Vrije Volk, de Gelderlander/De Nieuwe Krant en de (Nieuwe) Apeldoornse Courant/de Stentor. Zijn nieuwste boek ‘Apeldoorn? Da’s een kolere end…’ is verkrijgbaar bij de plaatselijke boekhandels in Apeldoorn en omstreken en via (de website van) Uitgeverij Gelderland in Epe.

Hardcover
192 pagina’s
ISBN: 978-94-91826-72-6
Prijs: €25

Beschrijving

In dit met ruim 180 foto’s, tekeningen en infografieken rijk geïllustreerde boek beschrijft de in Apeldoorn geboren en getogen Arnold Zweers de levens van talloze ‘import-Apeldoorners.’ Wanneer en waarom zij kwamen, waar vandaan, en met hoevelen zij zijn: net iets meer dan de helft van de 166.000 inwoners.

Een ‘kolére end’, dat zeiden de 650 Centraal Beheer-medewerkers die omstreeks 1968 van hun baas te horen kregen dat het verzekeringskantoor zou verhuizen van Amsterdam naar het centraler in het land gelegen Apeldoorn op 90 kilometer afstand. Toen de ‘eerste schrik’ er een beetje af was, ging uiteindelijk het merendeel mee. Niet alleen vanwege hun baan, maar ook omdat ze in Apeldoorn zomaar een ruime woning in de schoot geworpen kregen waar ze in Amsterdam veelal op een krappe bovenwoning of een broeierig zoldertje bivakkeerden.

In 2022 is het exact een halve eeuw geleden dat het iconische, maar inmiddels aan verval onderhevige en al ruim 10 jaar leegstaande gebouwencomplex van Centraal Beheer feestelijk werd geopend.

De schrijver hangt de verschijningsdatum van het boek daaraan op, maar ‘Apeldoorn? Da’s een kolére end…’ is veel meer dan dat. Het beschrijft ‘de levens en liefdes’ van mensen uit alle windstreken: Indonesië, Irak, Brazilië, Vietnam, Engeland, Italië, maar ook uit ons eigen Friesland, Brabant, Utrecht of Den Haag, of van net voorbij de gemeentegrens.

Het boek kent zelfs twee hoofdstukken ‘Hagenaars en Hagenezen’ vanwege de vele ex-Residentiebewoners in Apeldoorn. Zij verhuisden mee met de Belastingdienst, het Kadaster of het Rijkscomputercentrum. Apeldoorn leek even, een halve eeuw geleden, ‘de tweede schrijftafel van Nederland’ te worden. Maar er kwam een – peperdure – kink in de kabel.

Persoonlijk

Arnold Zweers maakte er ook een persoonlijk boek van, zoals we van zijn drie eerdere uitgaven (‘Popsporen’, ‘Stiekem trots op Apeldoorn’, ‘Apeldoorn in de steigers’) gewend zijn. Hij neemt ons mee naar het Apeldoorn van zijn jeugd, vertelt grappige anekdotes, maar komt ook met allerlei weetjes die voor nieuwe en autochtone Apeldoorners interessant kunnen zijn. Daarnaast laat hij niet na hier en daar een kritische noot te kraken, speldenprikken uit te delen, wat lezers die hem als voormalig dagbladjournalist kennen, zich nog wel herinneren van zijn jarenlange columns in de Stentor.

In het boek neemt de auteur ons ook mee naar de toekomst, de groei van ons land en van Apeldoorn in het bijzonder, en op welke plekken die groei zich zal manifesteren.

‘Nieuwe import’

De huidige en te verwachten uitbreiding van Apeldoorn wordt voor een flink deel veroorzaakt door de sterke toename van het aantal Randstedelingen dat onder andere in de Veluwestad zijn heil zoekt. Voor veel jonge mensen zijn Amsterdam en Utrecht te duur geworden. Ook de drukte en de stress in het Westen van het land doen veel jonge gezinnen ertoe besluiten hun toekomst ‘in de provincie’ te zoeken. De ‘nieuwe import’ (Apeldoorn had er twee keer eerder mee te maken) is een van de vele actuele thema’s in het boek. Vertegenwoordigers van die ‘nieuwe’ import-Apeldoorners komen aan het woord, net als ‘spijtoptanten’, mensen die na vele jaren terugkeren in hun stad.

Oud-burgemeester Fred de Graaf voorzag het boek van een wervend voorwoord.

Arnold Zweers heeft 47 jaar als journalist voor dagbladen gewerkt: Het Vrije Volk, de Gelderlander/De Nieuwe Krant en de (Nieuwe) Apeldoornse Courant/de Stentor. Zijn nieuwste boek (hardcover, 192 pagina’s, ISBN: 978-94-91826-72-6) kost €25 en is verkrijgbaar bij de plaatselijke boekhandels in Apeldoorn en omstreken en via (de website van) Uitgeverij Gelderland in Epe.

De uitgave is mede mogelijk gemaakt door financiële steun of anderszins van Erfgoed Platform Apeldoorn, Draisma Bouw en hoveniersbedrijf de Tuinkabouter.