Page 7 - VA02_2023

Groet’n van de Hoge Kamp!
Groet’n van de Hoge Kamp!

Woar bun ie d’r iene van?

Hallooo luu, percalia v’rnuumd noar wolfsgod Lupercus. spreuk wördt dit joar het thema van de
De Lupercalia feessies van de Romeintjes Zwarte Cross. Luu die vanaf de zij-lijn all’ns
‘Alles blijft wordt geassocieerd met de latere Valen- an gort nöhlt. ‘t Is nooit goed, d’r is altied
Alles gaat voorbij tijnsdag. wat, nooit is ’t noar hun zin. Heel soms
Alles blijft voorbijgaan’ komt ze met al hun genöhl soms toevallig
Aldus wijlen de nach-burgemeester van De kunst is zowel bie ‘t voetball’n als ok in de buurte van de woarheid, woarbie ze in
Rotterdam: Jules Deelder. ‘t Beschrif mooi in’t lèèven oe talent’s zoveul mogelijk te een vorm van extase uutschreeuwt: ‘Hek
‘t gevuul zo net noa de joarwisseling. gebruuk’n, zekers wanneer ie de luch ok toch altied al ù-zegt!’
nog ‘ns een keer zwoar onder de kappe In ’t voetbal wördt d’r ok heel wat af-ù-
Op de Hoge Kamp is de kompetiesie, noa hebt hang’n. Talent kump oe niet anvlieg’n, nöhlt, veural langs de droad. Wat doarbie
een wèèke of wat winterstop, weer begùn- vaake is’t angeboor’n. Ùm te wéét’n wat opvölt is dat de beste stuurluu altied an
n’n. In de winterstop ff’n gin wedstrijd’n veur een vleis of da’j in de kûûpe hebt is wal stoat en dat wanneer duudelijk wördt
op een paar oefen pötties noa en da’s goed één van de meest gestelde vroag’n op ‘t dat ze niet kunt zwemm’n dit dan volgens
want ‘Übung macht der Meister’ zèg ze platteland dan ok vaake: ‘Woar bun ie d’r die dramtitt’n an ’t water ligt, mar dat
in de Pruus. De belangriekste vroage die iene van?’. Frappant is dat de appel nooit terzijde.
ons in januari bezig hield was (‘m ‘t met heel wiet van de stam völt. ‘t Is doarum-
de woord’n van CCR uut te drukk’n): ‘Who’ll me ok da’j mot probéér’n ùm oe afkomst ‘Woar bun ie d’r iene van?’ is veur luu soms
stop the rain?’ De Hoge Kamp leek meer op niet te v’rloochenen. Doarbie is ’t belang- een confronteer’nde vroage. Niet altied bu’j
‘n accomodatie van een waterpolovereniging riek da’j de geschiedenis kent en doarvan trots op de plekke woar oe wiege stond.
dan op een voetbalclub. probeert te leer’n. Godfried Bomans zei Dat wil niet zegg’n dat wanneer ie noast
ooit: ‘De geschiedenis is ’t heden gezien de kachel geboor’n bunt ’t lèèf’n dan van
Kompetietsie is ‘t mèèten van de krach’n deur de toekomst’. En Winston Churchill eigens geet. Inteeg’ndeel, in dat soort ge-
onder mekare met de bedoeling ‘m d’r omvatt’n ’t als volgt: ‘Geschiedenis wördt vall’n kan het geluk vaake heel hard loop’n
uuteindelijk allemoal bèèter van te word’n. ù-schréév’n deur overwinnaars’. en is de weerl’t veur ’t gevuul heel groot.
Geduurende de kompetietsie is winn’n ‘t Heel vaake hef dat met bepoalde
doel woarbie winnaars nooit op geeft en Soms gebeurt ’t dat deur rampspoed v’rwachtingen te maak’n woarbie de latte
opgéévers nooit wint. generaties uut mekare wordt ù-trökk’n veuls te hooge wordt ù-legt, ’t gevoar is
Inmiddels zit wulle in de moand woarin en de geschiedenis zomaar een heel andere dan da’j d’r onderdeur duukt. Ùm dit te
de boer’n ‘t minste klaagt, februari, de loop krig. De afgeloop’n tied werd’n een veurkomm’n is vriendschap, in welke vörm
‘sprokkelmoand’. Vrogger, toen de hond’n aantal van disse rampzalige gebeurtenis- dan ook, ’t tooverwoord.
nog uut de konte blaft’n, tell’n de Romeinse s’n herdach: De watersnood ramp uut
wc k’lender mar 10 moand’n en bestond’n ja- ’53 in Zeeland en de ontruuming van ’t ‘t Varsie van dizze moand is een postuum
nuari en februari nog niet. Numa Pompilus, Apeldoornsche bos in ’43. In beide gevall’n duet van de Willem Alexander van de Rock &
ééne van de zeuv’n laatste Willem Alexan- dach’n luu veilig te wèèz’n saam’n met Roll met zien dochter die onlangs ok uut de
ders van Rome veurdat ‘t een republiek familie en bekend’n maar niks bleek minder tied kwam: ‘Where No One Stands Alone’.
werd, knupp’n d’r twee moand bie an en woar. Indrukwèkkend hoe enorm de impact https://www.youtube.com/watch?v=RaRaUjzD-as
werd februari in principe de lèste moand nog steeds is. Wat opvölt is dat de luu die
van ‘t joar. het oaverlèèft hebt d’r vaake maar heel ‘Hold my hand all the way, every hour,
moeilijk oaver kunt proat’n en het doarum- every day
Februari is v’rnuumd noar Februus, die in me geen plekke kunt géév’n. Proat’n met Come here to the great unknown
Rome in de tied verre veur dat Spieker mekare (en niet oaver mekare) is de Haar- Take my hand, let me stand
Jozef de spiekers rech ging sloan, de god lemmer ölie van de samenlèèving. Dat kan Where no-one stands alone’
was van de reiniging en van all’ns wat het in allerlei vorm’n, ok non v’rbaal. Deur alle
daglich toendertied niet kon v’rdraag’n. Zie moderne vörm’n van digitaale communicatie Lief wèèz’n!
maakt’n d’r op ‘t feessie ter ere hiervan via scharmpies en öörties wördt t’r steeds De Appel-
tussen de dertiend’n en vieftien’n, een wilde minder met mekare ù-proat en da’s een Nötte
bende van woarbie de vrouwluu vogelvrie typisch veurbeeld van jammer dunkt mie.
waar’n. Ùm ‘t met de woord’n van Normaal Noast proat’n kent wulle ok een zuchtende
te ùmschriev’n: ‘‘t Kampvuur laait, de kruusing tuss’n klaag’n en zeuren: ‘nöhlen’.
hande graait en de rökke zwaait’… Joar’n stond t’r langs de áá-achtiene een
De Romein’n nuum’n dizze feest’n de Lu- bord met doarop: ‘Nöhlen is dodelijk’. Disse
VA-KRANT COLUMN | 7