Page 11 - VA06_2020

In Nederland hebben we het heel goed
en ik wil proberen te helpen om het iets
eerlijker te verdelen. Volgens mij is dat
menselijk en heeft dat niet alleen iets
te maken met een christelijke achter-
grond.”
Laura benadrukt dat ook de stichting
San Lucas niet met een religieuze bril
naar mensen kijkt. “We helpen íedereen.
We gaan echt niet van te voren aan
hulpbehoevende mensen vragen of ze
eigenlijk wel christelijk zijn.”

Er is voor Laura veel te doen in Peru. Ze
komt dan ook niet vaak terug in Neder-
land. “Als ik aan Epe denk, zie ik vooral
de bossen en de hei.” Ook vindt ze

Laura (derde van links): “We gingen blokfluitles geven aan de kinderen, omdat we dachten
dat dit zou kunnen helpen bij het ontwikkelen van hun spraakvermogen. Daaruit is onver-
‘Mensen lijken vaak heel wacht een heel orkest gegroeid.”

veel op elkaar, of ze nu uit verschillen.” En ze heeft er ook veel van willen blijven. Dus misschien gaan we
de stad komen of van het geleerd. “Ik weet nu dat het eigenlijk ooit wel voor een periode naar Neder-
platteland’ niet zoveel uitmaakt wat je achtergrond land. Mijn man wil dat ook wel.”
En dan wordt het waarschijnlijk Epe,
is. Mensen lijken vaak heel veel op
elkaar, of ze nu uit de stad komen of zegt ze. “Mijn Nederlandse vriendinnen
van het platteland, en of ze latino’s of wonen nu allemaal in grote steden. Maar
Nederlands zijn.” ik heb zoveel van de wereld gezien, dat
het mooi dat er in Epe zoveel verschil- ik me prima thuis zou voelen in een
lende mensen wonen. “Epe is echt een Fietsen dorp als Epe. Heerlijk fietsen door de
mix van oorspronkelijke bewoners en Laura sluit niet helemaal uit dat ze bossen.”
mensen die van ergens anders naar Epe ooit weer (een tijdje) in Epe zal komen
zijn verhuisd. Ik heb een tijdje op woon- wonen. “Tot een paar jaar geleden dacht Voordat het eventueel zover is, ligt er
zorgcentrum De Boskamp gewerkt. In de ik dat ik mijn hele leven in Peru zou blij- nog veel belangrijk werk te wachten in
ene kamer sprak ik dan dialect en in de ven”, zegt ze. “Maar toen ik in juni vorig Peru. En natuurlijk is daar geld voor
volgende kamer trof je opeens iemand jaar op bezoek was in Nederland ging nodig. “We zijn een kleine organisatie
met een Amsterdams accent. Dat vind ik het toch kriebelen. Ik had voor het eerst en we kunnen het werk doen dankzij
prachtig. Ik kan genieten van dat soort het gevoel dat ik eigenlijk wel langer zou giften van allerlei mensen en organisa-
ties. Daarom probeert een Nederlandse
stichting, ook onder de naam San Lucas,
geld op te halen waarmee we onze pro-
jecten kunnen blijven uitvoeren.”
Op de vraag of ze zich wel eens zorgen
maakt over het voortbestaan van San
Lucas, verschijnt er een glimlach op
Laura’s gezicht. “Wat dat betreft heb ik
echt iets geleerd van de mensen in Peru.
In Nederland raken we meteen helemaal
in de stress wanneer er niet meteen ge-
noeg geld is voor een project. Maar de
mensen hier houden altijd vertrouwen
dat het goed komt. ‘We doen goed werk
dus er zal geld komen’, zeggen ze dan.
Ik probeer ook zo te denken. Ik hoop dat
mensen inzien hoe belangrijk ons werk
is en ons financieel blijven ondersteu-
nen.”

www.sanlucasnederland.nl

Tekst: Henk-Jan Hoekjen
Laura hoopt dat mensen financieel willen blijven bijdragen aan het goede werk dat ze met Foto’s: Laura van Essen
San Lucas doet voor (onder meer) kinderen.
VA-KRANT HOE ZOU HET GAAN MET...? | 11