Page 7 - VA04_2017

op te staan, vind ik. Aangezien een schaapskudde zoals wij die in stand proberen te houden een oude traditie is, hoort dat schapen scheren op de traditionele manier er ook bij.’’
Je hoort weleens van mensen die staan te kijken en een bloedvlekje zien, dat ze het dieronvriendelijk vin- den. Hoe kijk jij daar tegenaan?
“Dat kan met een tondeuse ook. Als je daarmee mis gaat, heb je meteen een hele reep vel eruit. Want dat kan hard gaan hoor. Op de ouderwetse manier duurt het langer en dat vinden die beesten niet zo jn, die vinden het jner als het in 3 minuten gebeurd is dan in 20 minuten. Maar ach, het is maar één keer per jaar.’’
Je ziet veel beesten ook heel rustig zitten, alsof ze in een luie stoel bij de kapper zijn. Dat zegt toch ook iets?
“Ze moeten het gevoel hebben dat ze geen kans hebben om te ontsnappen. Je moet het ze ook een beetje in uisteren, zo van ‘Rustig aan, er gaat je niks gebeu- ren’. En de dag ervoor een goeie borrel, dan zijn ze lekker rustig.’’
Als je ze niet zou scheren, valt de vacht er op den duur toch vanzelf af? “Als je de wol er niet af haalt en de vacht op den duur loslaat, zou het een zooitje worden, dan zou je overal op de hei en in het bos en de weilanden wol tegenkomen. Van oudsher was het natuurlijk zo dat de wol als product gebruikt werd. Tegenwoordig ook nog wel, maar het is weinig meer waard. Maar de vacht moet er ook af voor de
Lammert Niesing met de jongste schaaps- hond Tim.
VA-KRANT
warmte, dat is ook heel goed tegen het ongedierte. Vooral de groene bromvlieg legt graag eitjes op donkere plekjes en dat is dus vooral in de vacht. Als die ei- tjes uitkomen worden het maden en die vreten het schaap kapot. Dat kan zelfs tot de dood er op volgt.’’
Je gaat voor het schaapscheerdersfeest om 7.00 uur weg van de kooi en bent om 8.00 uur in het dorp. De tocht door de bebouwde kom is schitterend om te zien, maar trekt nauwelijks volk. Heb je er weleens aan gedacht om later te komen zodat meer mensen daarvan kunnen genieten?
“Jazeker. Zelf vind ik het jn om om
7 uur te vertrekken. Als je pas om 10 uur ergens mee begint, dan vind ik het zonde van de dag, vooral in de hoogzo- mer. Maar voor het publiek zou het heel mooi zijn als je om 9 uur, half 10 het dorp in komt wandelen, met voor mijn part de fanfare voorop, dan zou het wel heel feestelijk zijn. Feestelijker in ieder geval dan het nu is.’’
Er zijn, vooral op mooie dagen, heel veel mensen die zeggen dat ze wel met je zouden willen ruilen van beroep. Met wie zou jij wel willen ruilen?
“Met een stadionspeaker. Bij Feyenoord of zo. Of met een voorzitter van een voetbalclub. Ach nee, maar ik wil mis- schien nog weleens een studie volgen. Het zou wel leuk zijn als ik er nog iets mee kan als ik dit werk niet meer zou kunnen doen. Dan denk ik in de richting van een makelaar. Maar ja, wie neemt nou een voormalig schaapherder in dienst als makelaar? Het is niet makke- lijk om te switchen, zo realistisch moet je wel zijn. Aan de andere kant hoef je het ook niet als je hoofdbaan te zien.
Ik weet niet hoe lang ik dit werk kan blijven doen. Het is niet een echt gezond beroep, ook al lijkt dat wel zo. Je bent altijd in beweging, altijd op pad, met nattigheid, kou, met weet ik wat. En het ongelukkige is dat klusjes die je met drie man zou moeten doen, maar in 5 minu- ten gebeurd zijn, je zelf gaat doen omdat je daar geen mensen voor gaat bellen. Dan loop je te sjouwen met zware ruiven en wat al niet meer. Daar gaat je lichaam mee naar de donder. Schaapherders worden over het algemeen ook niet oud en de gemiddelde schaapherder doet het niet langer dan 10 jaar.’’
Tekst en foto’s: Jan Stenvert
Zondagsrust
Voorjaar. Tijd voor tuin en terras.
En omdat ik op zondagochtend al genoeg energie heb verbruikt om de tuin onkruidvrij te maken is het zon- dagmiddag tijd om weer wat energie op te doen middels een biertje op het terras bij De Baron.
Het bier smaakt goed en zo te zien
de ijsjes bij Roberto ook. Ook de terrassen bij het Wapen en Cornelis zijn goed gevuld. Op het terras naast ons zit een echtpaar, zo te horen afkomstig uit Limburg, te overleggen in welke richting de uitgestippelde etsroute moet worden vervolgd. Trots als ik ben op onze prachtige omgeving geef ik ze nog wat tips. Bij het afrekenen vraagt Sjra nog even de weg naar de AH. ‘Helaas Sjra, hier in Epe is de AH op zondag gesloten.’ En dat brengt me op het volgende: Wat is het toch jammer dat de winkels in het centrum van Epe niet geopend zijn. Met de grotere dorpen Heerde, Nun- speet en Vaassen, waar de rolluiken op zondag ook naar beneden blijven, is het toch een gemiste kans om juist hier de winkels wijd open te zetten voor het winkelend publiek en je zo op deze manier en op deze plek op de Veluwe als dorp te onderscheiden?
En waarom, zo vraag ik me af, moet het een politieke beslissing zijn om op zondag geen winkels te openen voor het publiek? Het lijkt mij typisch een beslissing die we heel goed over kun- nen laten aan de weldenkende onder- nemers in ons dorp. Je bent tenslotte ondernemer of je bent het niet!
Winkels open? Je maakt het dorp aan- trekkelijker voor toeristen, je onder- scheidt je van de omliggende dorpen, wellicht zien ondernemers nieuwe kansen, maar bovenal: het wordt er vast een heel stuk gezelliger door.
Tekst: Gerrit Tenkink
DE REGIO CENTRAAL | 7
COLUMN