Aanbieding!

Epe mien däärpien’ deel 1

 25,00  15,00

Een historisch document waarin het dorp Epe en de omgeving in beeld gebracht wordt door middel van foto’s, ansichtkaarten en verhalen van bewoners.

 

Beschrijving

‘Epe mien däärpien’, het boek van Epenaar Gert van den Esschert, bevat verhalen over oud-Epe en oude Epenaren. Zestien hoofdstukken boordevol foto’s en prentbriefkaarten.

Een van de verhalen gaat over zwembad ‘De Wijerd’. De auteur schrijft erover in een eigen, laagdrempelige stijl. Zo lezen we over de geschiedenis van het bad, enkele betrokken personen, de hoogtijdagen en teloorgang.

‘Wie de mensen in Epe aanspreekt en begint over zwembad ‘De Wijerd’ heeft grote kans te stuiten op verontwaardiging. Verontwaardiging over het feit dat dit prachtige natuurbad op 1 augustus 1999 werd gesloten’, aldus de auteur, die de historie van het zwembad uitgebreid behandelt. ‘In 1911 verhuisde men naar het natuurzwembad ‘De Wijerd’, een plas met rietkragen, aan de Badweg 9 tussen Epe en Heerde… In 1912 werden er de badhokjes van ‘De Klaarbeek’ geplaatst… In 1928 werd de zwembadvereniging omgezet in de Stichting Natuurbad ‘De Wijerd’. In dat jaar werd het bad uitgediept en in het midden ontstond het zo karakteristieke ‘Eilandje’… Een echte stalen springplank volgde in 1931. Een aantal prachtige zomers zorgden ervoor dat het aantal bezoekers bleef stijgen, tot boven de twaalfduizend in 1936… Het ging ‘De Wijerd’ voor de wind en er werd zelfs een tweede badmeester aangesteld. Na de Tweede Wereldoorlog verkeerde de stichting in een schuldenvrije, onafhankelijke positie. Dit maakte het mogelijk om het bad in 1952 uit te breiden met een heuse springtoren. Ook kwam er in 1954 een kantine… Het jaar 1959 was een topjaar voor ‘De Wijerd’; er kwamen in deze schitterende zomer bijna zeventigduizend bezoekers. Zo’n negen werknemers hielden zich bezig met de dagelijkse gang van zaken in het bad. In 1961 werd het gouden jubileum uitbundig gevierd’.

Het waren de gloriedagen van ‘De Wijerd’, dat in de wijde omtrek bekend stond. ‘Het water van ‘De Wijerd’ was zo schoon, dat badmeester Gerben van der Veen er zelfs goudvissen in uitzette. Nadat Gerben van der Veen was vertrokken, werd Joop van der Spek Hoofdbadmeester en betrok toen het huis bij ‘De Wijerd’. ’s Zomers kwam de zus van Joop over uit Rotterdam. Deze ‘Tante Ans’ was een zeer geziene persoonlijkheid, die voor de inwendige mens in de kantine zorgde. Ik herinner mij persoonlijk het eerste zakje chips wat ik daar kocht; daarin zat apart verpakt een blauw zakje met zout’, aldus Gert van den Esschert.

Het bleef echter niet allemaal hosanna, zo lezen we in ‘Epe mien däärpien’. ‘In 1972 (na 60 jaar) klopte ‘De Wijerd’ voor het eerst bij de gemeente aan om financiële steun. Men ontwikkelde een uitgebreid gefaseerd vernieuwingsplan en vele verbeteringen werden aangebracht. Op aandrang van de gemeente Epe volgde een democratisering van het bestuur’.
De bestuurlijke vernieuwingen hadden niet het gewenste effect en daar kwam nog de toenemende concurrentie bij van ‘open zwemwaters’, zoals onder andere het ‘Heerderstrand’, waar men gratis kon zwemmen. ‘Door de dreiging van sluiting wordt op 15 maart 1988 de Vereniging tot behoud van het natuurbad ‘De Wijerd’ opgericht’. Diverse inzamelingsacties, particuliere initiatieven, het zoeken naar sponsors; het mag allemaal niet baten. Het gaat van kwaad tot erger met het bad en de laatste dappere pogingen van particuliere ondernemer Theo Wunderink ten spijt, gaat ‘De Wijerd’ op 1 augustus 1999, na bijna 100 jaar, definitief dicht.

Het is in een notendop het verhaal zoals de auteur van ‘Epe mien däärpien’ het samenstelde. Gert van den Esschert heeft zich met hart en ziel ingezet voor de totstandkoming van dit boek. Diezelfde passie legt hij aan de dag voor zijn website www.lohuizerbrink-epe.nl. Een prentbriefkaart alleen is voor hem niet genoeg. Gert zoekt ‘het verhaal achter de foto’ en tekent die verhalen op geheel eigen wijze op.

Het verhaal over ‘De Wijerd’ staat model voor alle verhalen in het boek: prettig geschreven, persoonlijk en met een groot gevoel voor de streek en de sfeer uit die tijd.

Het 144 pagina’s tellende boek is een gebonden uitgave met harde kaft en telt 377 afbeeldingen. ‘Epe mien däärpien’ beleefde begin 2019 zijn 4e druk.

Hardcover, 144 pagina’s
ISBN: 9789081359184